Gruczoł tarczowy tarczycy

Gruczoł tarczowy popularnie zwany tarczycą jest nieparzystym narządem należącym do układu wydzielania wewnętrznego. Znajduje się na przednio-bocznej powierzchni szyi poniżej wyniosłości krtaniowej zwanej "jabłkiem Adama", tuż pod skórą. Ze względu na takie położenie jest jedynym gruczołem dokrewnym, którego powiększenie można od razu zauważyć gołym okiem. Poza tym jest łatwo dostępny do badania, co sprzyja szybkiemu wykrywaniu wszelkich nieprawidłowości. Tarczyca zbudowana jest z dwóch symetrycznych płatów połączonych cieśnią. Miąższ narządu składa się z dwóch rodzajów komórek o różnej funkcji i budowie. Komórki pęcherzykowe albo główne stanowią około 80% masy gruczołu. Biorą udział w przemianie jodowej i biosyntezie hormonów. Układają się w struktury zwane pęcherzykami, które mają średnicę 0.05-0.12 mm. i są wypełnione koloidem (tyreoglobuliną)- wydzieliną komórek głównych. Pozostałe 20% gruczołu to komórki C zwane także okołopęcherzykowymi. W miąższu prawidłowego gruczołu leżą one między pęcherzykami. Nie biorą udziału w przemianach jodowych ustroju. Powierzchnię gruczołu pokrywa torebka łącznotkankowa. Na tylnej powierzchni tarczycy znajdują się dwie pary gruczołów przytarczycznych odpowiedzialnych za gospodarkę wapniowo-fosforanową ustroju.